Performerka

Opowieść o rekonstruowaniu siebie i swojego świata po utracie najbliższej osoby. O szukaniu sensu i punktu zaczepienia. O czasie i słowach.
W wyjątkowo krótkiej formie Don DeLillo daje popis swoich literackich zdolności tworząc dzieło poetyckie, enigmatyczne oraz bardzo niejednoznaczne. "Performerka" stanowi kontynuacje wielu ulubionych zainteresowań pisarza, będąc jednocześnie nowym otwarciem w jego twórczości. Forma może emocjonalnie dystansować czytelnika, ma w sobie jednak dużo ukrytej siły. Niewielu potrafi przedstawić naszą rzeczywistość oraz doświadczenia tak jak autor "Białego Szumu". Są one jednocześnie dobrze nam znajome, ale jakby obce i odkrywane na nowo. Jakby z perspektywy osoby spoza czasu i przestrzeni.

Opowieść o rekonstruowaniu siebie i swojego świata po utracie najbliższej osoby. O szukaniu sensu i punktu zaczepienia. O czasie i słowach.
W wyjątkowo krótkiej formie Don DeLillo daje popis swoich literackich zdolności tworząc dzieło poetyckie, enigmatyczne oraz bardzo niejednoznaczne. "Performerka" stanowi kontynuacje wielu ulubionych zainteresowań pisarza, będąc...

Bardzo nudziłam się podczas czytania tej książki. Wielokrotnie powtarzały się schematy jak np. ćwiczyła ciało, oglądanie miasta fińskiego w telewizji bądź ciągłe prośby pana Tuttle'a aby cokolwiek powiedział.

Bardzo nudziłam się podczas czytania tej książki. Wielokrotnie powtarzały się schematy jak np. ćwiczyła ciało, oglądanie miasta fińskiego w telewizji bądź ciągłe prośby pana Tuttle'a aby cokolwiek powiedział.

Wiem, to dopiero początek mojej znajomości z twórczością powieściową DeLillo i zacząłem ją nietypowo, od dzieł mniej dla tego pisarza charakterystycznych jak "Punkt Omega" i właśnie "Performerka", no a pomiędzy nimi jeszcze "Cosmopolis"(no, to już chyba bardziej typowo). Nie mam jednak wątpliwości, że chcę tę twórczość dalej poznawać i delektować się jej bogactwem i wyrafinowaniem. A przede mną przecież m.in. "Libra", "Podziemia", "Gwiazda Ratnera" - uważane za najznakomitsze, monumentalne dzieła Amerykanina.
Na tym tle "Performerka" jawi się jako odprysk, rzecz napisana dla odpocznienia od głównych tematów i motywów, jakie towarzyszą autorowi "Białego szumu". Tak jak w "Punkcie Omega" najważniejszy wydaje się tu klimat i nastrój utworu. Lecz tutaj mamy do czynienia z czymś z pogranicza magii i niesamowitości, co u DeLillo spotykam po raz pierwszy. Do końca nie wiadomo kim jest tajemnicza postać nawiedzająca dom, w którym mieszka Lauren Hartke, tytułowa performerka, duchem zmarłego męża a może wymyślonym przyjacielem, jakiego miewa się w dzieciństwie? Mnóstwo tu niejednoznaczności, które składają się na niepokojącą atmosferę tej krótkiej powieści. Bo głównym tematem jest tu samotność, konieczność skonfrontowania się z głębszymi pokładami psychiki: mam wrażenie, że jak nigdzie indziej autor prowadzi nas ku mrokom duszy. To świadczy o jego twórczej wszechstronności.
Jestem pewien, że jeszcze nieraz przeczytam "Performerkę" i będę odkrywał w niej następne cuda. Wszelako nie zapominajmy o tym jak wiele powieści napisał DeLillo.I one czekają.

Wiem, to dopiero początek mojej znajomości z twórczością powieściową DeLillo i zacząłem ją nietypowo, od dzieł mniej dla tego pisarza charakterystycznych jak "Punkt Omega" i właśnie "Performerka", no a pomiędzy nimi jeszcze "Cosmopolis"(no, to już chyba bardziej typowo). Nie mam jednak wątpliwości, że chcę tę twórczość dalej poznawać i delektować się jej bogactwem i...

Don deLillo jest zapewne pisarzem wybitnym. Przykładowo "Libra" to wielka książka. Natomiast "Performerka" dosłownie mnie zamęczyła, mimo że to najkrótsza z książek Amerykanina, jaką czytałem. Moim zdanie lepiej się od tej historii trzymać z daleka. A jeśli ktoś chciał zarzucić dalsze czytanie deLillo po tej lekturze, to na pewno nie warto, bo "Cosmopolis", "Spadając", "Mecz o wszystko", czy wspomniana "Libra" to rzeczy naprawdę dobre.

Don deLillo jest zapewne pisarzem wybitnym. Przykładowo "Libra" to wielka książka. Natomiast "Performerka" dosłownie mnie zamęczyła, mimo że to najkrótsza z książek Amerykanina, jaką czytałem. Moim zdanie lepiej się od tej historii trzymać z daleka. A jeśli ktoś chciał zarzucić dalsze czytanie deLillo po tej lekturze, to na pewno nie warto, bo "Cosmopolis",...

Po Cosmopolis i Punkt Omega już wiem, że chcę mieć wszystko Delillo co napisał. Zaskakująco precyzyjne, byłem i jestem pod wrażeniem. Obok Pynchona najlepszy współczesny amerykański pisarz, nie wiem czy nie najlepszy w ogóle.

Po Cosmopolis i Punkt Omega już wiem, że chcę mieć wszystko Delillo co napisał. Zaskakująco precyzyjne, byłem i jestem pod wrażeniem. Obok Pynchona najlepszy współczesny amerykański pisarz, nie wiem czy nie najlepszy w ogóle.

http://czytankianki.blogspot.com/2011/02/performerka-don-delillo.html

http://czytankianki.blogspot.com/2011/02/performerka-don-delillo.html